Idzie Matka Boska Siewna
po jesiennej roli,
sieje ziarno w ziemię czarną
w złotej aureoli.
Rzuca swe promienne blaski
na pola i sioła,
miłosierna, pełna łaski
patrzy dookoła.
A jesienne kwiaty przed Nią
na miedzy się chylą,
ranek do stóp Jej blask sieje
zapatrzenia chwilą.
Idzie drogą, idzie polem
niby mgła powiewna
błogosławić ludzką dolę
Matka Boska Siewna.
Wiatr Ją muska i całuje
kraj błękitnej szaty,
szepcą cicho: "Ave Maria"
na miedzy bławaty... - Józef Skura

Wszystkie dane osobowe zamieszczone na stronie internetowej parafii są umieszczone wyłącznie za zgodą osób zainteresowanych lub umieszczone są na podstawie prawa.